Diveweekend Townsville

Blogged by Twan as Australia 2005,Computer Science,Diving,Education,Sports,Travel — Twan Sat 25 Jun 2005 5:17 pm

De boot waar we op zaten was een klein bootje, waar normaal 20 duikers op kunnen. We hadden in totaal 13 duikers en het was al erg krap allemaal. Helaas was de ocean ook niet erg lief en gingen we behoorlijk op en neer. Ik denk dat ik in elk geval kan zeggen dat ik niet snel zee ziek word maar slapen kan ik ook niet met al dat geweld. De eerste dag deden we 4 dives. De eerste was met instructeur en gewoon ff weer in het duikritme komen. De 2e was de under water naturalist waar we met board and pencil gewapend afzakte naar de bodem om het leven daar wat beter te bestuderen. We moesten van 5 vissoorten, 5 koraal soorten, 5 geleedpotigen benoemen.

I need no thanks, for killing mice

Blogged by Twan as Australia 2005,Computer Science,Education,Travel — Twan Fri 24 Jun 2005 5:27 pm

Eindelijk, de muizenval is niet zoon kleine die wij normaal gebruiken maar zoon grote rattenval, dus je kunt voorstellen hoe groot de muis/rat was.

Killed mouse

Deze ‘Bastard’ terroriseerde de bewoners hier. Het was een slimme want ik weet niet hoevaak ik een val heb gezet om de volgende morgen wakker te worden en een lege val te zien. De val stond nog steeds gezet alleen zonder eten erin.

Mijn theorie: De muis duwde dat geval wat hij normaal omlaag moest duwen omhoog om vervolgens alles op te eten en daarna vrolijk weg te lopen. Dit bracht me op het idee om dan maar te voorkomen dat dat ding verder omhoog kon ( zie witte vuilniszakbinder ) En om het af te maken nog wat olie op het stangetje wat me bijna mijn vingers kostte.

June 10-14: Whitsunday Islands

Blogged by Twan as Australia 2005,Computer Science,Education,Travel — Twan Wed 15 Jun 2005 5:10 pm

Op 10 juni tot hadden we rond 5 uur smiddags het vliegtuig naar de Whitsunday Islands. Na een 2 uur durende vlucht kwamen we aan op prosperpine airport. Dat ligt ongeveer op 40 kilometer van Airlie Beach waar we een hostel hadden geboekt bij Backpackers by the bay. Vanaf het vliegveld namen we een gedeelde taxi(bus) naar Airlie Beach en werden voor de deur van het hostel afgezet. Na onze kamer te hebben bekeken besloten we om naar Airlie Beach te gaan om wat te eten ( en te drinken ). Het was ongeveer 15 minuutjes lopen en daar aangekomen besloten we om een lasagna te bestellen. Die smaakte erg goed en verder vroegen we wat mensen waar ‘the place to be’ was om de rest van de avond door te brengen.

Rond een uur of 2 vonden we het wel welletjes en besloten richting bed te gaan want de volgende morgen moesten we voor acht uur ons melden bij het kantoor van Pro Sail. Bij dit bedrijf hadden we namelijk een zeiltocht geboekt die ons alle mooiste plekjes van de Whitsunday Islands zou laten zien.

De volgende morgen dus weer naar Airlie Beach voor een briefing en ontbijt en dan maar wachten voor de bus. De bus zou ons naar Shute Harbour brengen waar de boot zou vertrekken. Na ongeveer 20 minuten rijden in de bus werden we dan ook ontvangen door onze hostess, Taz. Taz bracht ons naar de boot, Independent Endeavour.

Na een korte safety briefing werd de motor gestart en verlieten we de haven. De 3 volgende dagen stonden in het teken van niks doen, zonnen, snorkelen, duiken, eten, en nog meer erg relaxende activiteiten.

De boot had plaats voor 12 gasten en 2 crewmembers. Omdat alle plaatsen ook bezet waren gaf dat soms opstoppingen bij de toiletten/deuren/gangen/weg naar buiten.

De route die we hebben gevolgd was:

Whitsundays Route

De stops die we gemaakt hebben zie je in het plaatje aangegeven met de cijfers.
1: South End Whitehaven Beach, lekker op strand liggen
2: Hook Passage, eerste nacht doorgebracht ( op het dek van de boot geslapen)
3: Dumbell Island, gesnorkeld
4: Luncheon Bay and Hook Island, 40 minuten gedoken
5: Black Island, snorkelen en op het strand gelegen
6: Blue Pearl Bay and Hayman Island, zonsondergang gekeken en 2e nacht doorgebracht ( op het dek van de boot geslapen)
7: Shute Harbour, weer terug

Op maandagmiddag toen we weer terug waren, en weer ingecheckt hadden bij hetzelfde hostel ( dat beviel wel ) zijn we naar een info office gegaan om te kijken wat de mogelijkheden waren voor de dinsdag. Op dinsdagavond hadden we de vlucht terug naar Sydney dus we konden geen duik doen ( ivm tijd tussen duik en vlucht ) en besloten we om naar Hamilton Island te gaan.

Dit is een het grootste eiland en erg toeristisch. Ze hebben er een groot resort gebouwd wat een erg relaxte indruk geeft, maar, het hoort gewoon niet thuis op zo’n mooi eiland. Op het eiland kun je rondrijden met golf karretjes, 1tje huren kost $60 per UUR.. we besloten om wat hikes te maken naar de mooiste uitzichtpunten van het eiland. Om 3 uur moesten we de ferry weer terug hebben omdat de taxi ons om 5.30 op kwam pikken bij het hostel.

June 5: PADI Open Water

Blogged by Twan as Australia 2005,Computer Science,Diving,Education,Sports,Travel — Twan Sun 5 Jun 2005 5:01 pm

Het begon allemaal op zaterdag 28 april toen Chris thuiskwam na zijn eerste dag van de duikcursus. Op dat moment hadden wij onze trip naar de Whitsundays al geboekt en we werden eindelijk verstandig. We realiseerden ons dat het wel erg mooi zou zijn als we samen als buddies ( duiken doe je altijd met je buddy en niet alleen ) een stuk van de Whitsundays onder water te bekijken.

Chris deed de weekendcursus waar je op zaterdag een paar uurtjes theorie hebt + aansluitend een zwembadsessie waar je de theorie in praktijk brengt. Op zondag doe je weer een stuk theorie en nog een zwembadsessie. De week erop zaterdag doe je 2 oceandives en zondag ook, en dan zou je als het goed is geslaagd moeten zijn.

We bedachten allerlei constructies voor mij om zo min mogelijk dagen op het werk te missen en toch nog samen die 4 laatste oceandives te doen en zo dus ook samen te eindigen. Na een ongeveer 1,5 uur durende brainstormsessie op zaterdagavond viel me ineens te binnen dat je ook een medical moet hebben voordat je uberhaupt ook maar voor de course kunt inschrijven ( kan wel, maar wat als je niet slaagd voor je medical ).

Dus over met de pret, toch besloot ik om zondag morgen om 6.15 mijn nest uit te komen en mee te gaan richting Manly om te kijken of ik eventueel al wat theorie mee zou kunnen pikken. Dat bleek dus niet makkelijk te gaan, en heb me daarna maar gewoon ingeschreven voor 2 dagen in de week, en de rest in het weekend.

Zo, dan nu eerst zorgen dat ik een medical krijg, dus maandagmorgen medical centre opgebeld met de vraag of ze voor mij een afspraak konden maken voor diezelfde dag, en het liefst zo vroeg mogelijk ( ze waren om 7.30 open, dus ik belde ook om 7.30 ) en kon om 9.00 terecht.

Ik was iets voor negen daar, en kon eigenlijk gelijk al met de nurse naar de hoortest. Dat is eigenlijk wat iedereen wel eens heeft gedaan, op knopje drukken wanneer je piepje hoort. Daarna moest ik op de weegschaal gaan staan ( vroeg nog of ik mijn schoenen uit moest doen, maar nee, ze haalde er wel 2kg van af.. :S ) en daarna mijn lengte, nogmaals op schoenen en ze duwde de lat helemaal niet naar beneden ( stekeltjes ) en zei dat ik 1.80 was. Toevallig hadden ze mijn lengte ook bij de gym gemeten en daar was het zonder schoenen en plat op het hoofd 1.75 dus ik vertelde dat, en ze zei, ok, en liep naar het bureautje om dingen op te schrijven. Gewicht was 70kg zei ze, en lengte.. eeuh je was 1.63 he… ik zeg.. euhm nee, doe maar 1.75, oja..

daarna bloeddruk en hartslag meten ( op de ouderwetse manier ), en een longtest. Daar moet je zo snel mogelijk alles uitblazen en meten ze wat je longvolume is en hoe snel je je longen weer kunt leegmaken. Dat moest 3x en toen keek ze raar naar het resultaat, het bonnetje gaf aan: mild long disease en ze zei iets over dat de waardes niet goed waren, en dat ik dat maar aan de dokter moest vertellen. En daar zat ik dan.. te wachten op de dokter met een bonnetje in mijn hand dat vertelde dat mijn longen niet in orde waren.

Bij de dokter aangekomen, bleken de waardes bovengemiddeld te zijn en bleek het apparaat wel vaker onzin uit te spugen. Na nog wat andere testjes verklaarde hij me gezond en kon ik gelijk door naar mijn werk ( na $60 betaald te hebben ) .

In de trein belde ik Pro Dive Manly op met de mededeling dat ik de cursus op dinsdag , woensdag, zaterdag en zondag wilde doen en ik was ingeboekt!

Op dinsdag 31 mei om 6.15 op en om 7.00 de deur uit om om 7.40 in de stad te staan waar iemand van Pro Dive Manly mij kwam ophalen. ( en nog wat andere mensen ) . Na kennis gemaakt te hebben met mijn instructeur doken we ( ik, een spaans stel en een ozzy) het theorie lokaal in. Daar kregen we een nogal saaie video te zien over de hoofdstukken 1,2 en 3 van het boek. De bedoeling was om thuis al alles doorgelezen te hebben en de vragen te hebben beantwoord. ( wat ik dan ook gedaan had ). Na alles nagekeken te hebben en wat snelle testjes te hebben gemaakt was het tijd voor de lunch. Daarna alle gear uitzoeken voor de poolsession.

Voordat we de scubagear konden aandoen moesten we eerst 200 meter zwemmen en 10 minuten watertrappelen. Eitje natuurlijk, maar wel saai + het feit dat de verwarming van het zwembad het had begeven en dat het water best koud was maakte dit een van de minst comfortabele gebeurtenissen.

Anyway, na het zwemmen en watertrappelen konden we onze wetsuits aandoen, en werd uitgelegd hoe je al die dingen in elkaar moet zetten. Daarna in het water om onze eerste adem onder water te nemen ( niet helemaal waar, aangezien ik al een intro duik had gedaan in Cairns ).

Allereerst gingen we gewoon even op onze knieen zitten in het ondiepe gedeelte van het zwembad en eens kijken hoe dat nou voelt om te kunnen ademen. Je gaat dan allerlei oefeningen doen die je later ook in je openwater duiken moet toepassen.

De 2e dag zag er precies hetzelfde uit, wat theorie, final exam ( ik had 96% ) en dan weer in het zwembad wat oefeningen doen zoals de ‘out of air’ ervaring. De instructeur draait dan je tank dicht en dan voel je dus wat weerstand tijdens het ademen. Dat is het teken dat je je buddy moet vragen om zijn alternate air source.

Nu in het weekend samen met Chris de 4 resterende open water duikjes doen en dan mogen we onszelf gecertificeerd duiker noemen.

© 2009 Twan Sevriens